Ey yar, senin vuslatınla yazmaz kalemler. Aşkımız çevrelemiyor bizi, samimi, ciddi değil miyiz acep? Yusuf’la Züleyha’nın aşkına dönmüş sevdalarımız. Sevgimizden biçâre halde sevilene zarar veriyoruz. Aşklar onu yaşayanlara benzer onlardan birer parçadır.

Oysa ki Vav, aşk kırıntısı imiş sevdalardan dökülen. Ölüme dek götürdüğümüz bir azık. Yaşadığımız yerler, mekânlar, gezdiğimiz sokaklar, gittiğimiz sinemalar, okuduğumuz okullar, ısındığımız güneş, ıslandığımız yağmur. Yârin sesi, silueti ruhumuza depoladığımız, kalbimizden, beynimizden, damarlarımızdan çıkan ilhamımızdır.