Gecenin sabaha erdiği anda müezzinin o gazelhan sesi bölüyordu (saba makamında) es salatu hayrun minennevm -namaz uykudan hayırlıdır- uyuyan mı vardı sanki bir önceki akşamda yaşadığım anaforlardan sonra uyu uyuyabilirsen!

Mahmur gözler uykusuz zihinde bir mıh gibi saplı sabit düşünce.

Uykuda mısın sevgili yârim; uyan! Gecenin gündüze devri teslim yaptığı şafakta melekutu varlıklar ayakta birde ben. Yeni güne. Sabaha. Salatu cemaate merhaba. Uykusuz bir gece daha geçmişti. Başarmıştım seni düşünerek uykuya yenik düşmemeyi.

Hudutta nöbet bekleyen Mehmetçik misali vazifemi en başarılı bir şekilde ifa etmiştim.

Ne mutlu bana!