80’lerde aşık olmak bir destandı. O yıllar da tek iletişim küçük mektuplardı. Seven sevdiğine bir çiçek verir, diğeriyse onu kitabının arasında preslenmiş gibi kurutur saklar ve koklardı.

Kendinden küçük çocuklarla haber uçurulur ve mahalleden uzak olmayan mesafelerde durulur ve önceden sıralanmış seviyeli sözler karşılıklı söylenirdi.

Bu arada mahalleden bir tanıdık gördü mü… Eyvah! Yandı gülüm, keten helva! görüşmeler sık olmaz. Bu görüşmelerde tek mevzuu ileriye matuf dest-i izdivaç olurdu.

Erkekler vav (adam) gibi dürüst sever.
Kızlar elif (hanım) gibi tek severdi.
Şimdi ne oldu nesillere?