Yaşadığımız evren insanoğluyla kaç kez doldu boşaldı. Nice medeniyetler, uygarlıklar geldi geçti. Hepsi tarih oldu toprak oldular. Geriye kalan nedir peki sevgili okuyucular? Bıraktıkları eserler güzellikler ve sevgi dolu eylemleriydi. O halde neymiş kalıcı olan, bir hoş seda imiş bu gök kubbede. İyilik ve kötülük kalıcı olandır.

Ne yaparsak yapalım hep iyi olalım, iyilikle anılalım. Dünya kimseye kalmaz. Fani olan ömrümüzde bizden öncekilerin hatıralarını şöyle bir gözden geçirelim zihnimizde kalan nedir Allah aşkına güzel hatıraları sadece.

İnanın hiç bir şey kalp kırmaya, gönül yıkmaya değmez. Dünya yüzünde hangi değerin bir insan gönlü kadar kıymeti var ki? Hep gönül yapıcı olmak insanın ruh dünyasının yücelmesine  sebep olur. Kalp kıran katılaşır insanlığı ölür. Gönül yapan yücelir melekleşir.

Kısacası sözümüzü bildiğimiz gönül dostlarını söyleyerek tamamlayalım. Mevlanalar, Yunuslar, Hacıbayramlar bunlar hep gönül insanı olarak anılır. Dünyaya göz ucuyla bile dönüp bakmamışlar. Zalim krallar ki Firavunlar, Nemrutlar insanların canını yakıp dünyaya tapıp maddiyatçı yaşadılar. Tercih yine sizlerin Yunus olup gönül yapmak mı, Firavun olup kalp kırmak mı?

Hayata hep güzel bakıp güzelliklerle dolalım. Yıkan değil yapan olalım. Gününüz aydın kalbiniz dostlukla dola. Saygılarımla.