İnsanın sevinç ve sıkıntılı hallerinde en yakınında bulunan komşularıdır. Bunu biraz genişletelim mahallesi muhiti yaşadığı çevresidir. O halde sistematik ve defaktif olarak bizi her durumda yakinen takiptekiler iletişim ve münasebette olduğumuz insanlardır. Onlarla olan münasebetimiz sürekli sıcak, canlı ve hümanist olmalıdır. Daha doğrusu bu tüm ülke genelinde ve bu coğrafyada bir yaşam tarzı ve ahlak haline getirmeliyiz. Ailede, çevrede bulunan yakınlarımızla kişisel idelerimiz sonucu negatif spekilasyonlarla onları incitip düşman kazanmamamız gereklidir.

Bu girizgah yazımın başlığına minik adımdı. Şimdi bir mercekle yelpazeyi genişletelim: Türkiye sınırları içindeki cümle yurttaşlarımız büyük bir ailedir. Bu büyük aile içinde acılar sevinçler elbette olacaktır. Bizlere düşen sorumluluk sahibi ferdler olarak   kardeşlerimizi (vatandaş ,ulus ) kendimiz kadar (menfaatini) düşünmektir. Bu kadar dış düşmanımız varken, bulunduğumuz coğrafya cadı kazanı kenetlenip varolmamız lazım.En yakın komşularımıza dahi biz el uzatıyoruz, güçlü olmazsak (şahıs ve ülke bazında) bırakın etrafımıza kendimize hayrımız olmaz.

Güçlü olmanın yolu birlik ve beraberlikten geçer. Ayrılıklar ve nifak bizi bitirir. Bu beraberliğin yoluysa şartsız koşulsuz sevgiden ve ötekileştirmemekten geçer. Bir ve beraber olduğumuz günlere selam olsun.

Saygılarımla.