Bulunduğumuz coğrafyaya yıllar önce gelen ecdadımız 1071 den çook önceleri  taa 326 Kavimler göçüne dayanan yıllardan beri öz yurdumuz olarak benimsemişti. Bu girişi şunun için yaptım: Tarihte bu gün 29 Nisan 1915 Çanakkale Kirte Zaferi. Türk’ün makus talihinin dönüm noktasıdır. İçinde pek çok unsurları barındıran (Kürt, Laz, Abaza, Çerkez, Pomak, Arnavut, Boşnak hatta bu müdafada 200’e yakın ismi geçen Ermeni) bu milletin diriliş ve meydan okuma savaşıdır. Benim kaleme alış sebebim tamamen farklı. Bunca vatan evladını cephede bir arada tutan sebep neydi ki; onları topyekün seferber etmişti. Vatan bildikleri bu topraklara dirlik ve birliklerini bozacak huzurlarını  kaçıracak tecavüze maruz kalmalarıydı. Şuur milli idi; burada ırkın, dilin, dinin bir ehemmiyeti yoktu. Aslolan vatan bilinen toprak parçasının sahiplerinden başkasına teslim edilmemesi idi. Onlar (isimsiz kahramanlar) çok iyi biliyorlardı. Osmanlının son kara harbi kaybedilirse ilelebet öz yurtlarında sürgün olacaklardı. Bu gencecik çoğu 20 den gün almamış ve idadili genç kahramanlar bu uğurda ya şehit ya gazi oldular. Geride ne hikayeler ve sevdiklerini bırakarak. Onların aziz hatırasına saygıyla birbirimizi sevip, sayıp bu cennet vatanda huzur içinde kardeşçe yaşamalıyız. Biz düşmanına bile insaflı ve adaletli olan bir milletiz. Kenetlenip kucaklaştığımız, mutlu geleceklerimiz olsun İnşaallah. Saygılarımla.