Ey gönlüm sen ne doymak bilmeyen bir nefissin. Halbuki asıl olan hayatta kanaat ve şükürdür. Azla yetinebilmek ne kadar da huzur vericidir.

Oysaki mutluluk; haline razı olmak ve yaratana ve verdiğine şükretmekti.

İnsanlık bir hırs ve doyumsuzluk kurbanı idi. Dervişlerin dediği gibi bir lokma bir hırka.

Tevazu toprak gibi olabilmektir. Basıp geçilen ve çiğnenen sadıkane yar olan. O toprakta ne güller biter, ne güller yiter bağrında.

Sen sen ol özü sözü bir ol ama diri ol. Minnet etme cihane. Lütfet hoş davran yaratılmış cane.

Yavuz Selim PINARBAŞI