Ne Oldu Sana

Bir zamanlar gülen gözlerin vardı
Baktığında yakıp kavuran ışıl ışıl
Güzel gözlerin sönmüş bir yangın yeri
Can evinden vurmaz olmuş sevdiğini

Gülümseyen yüzün solmuş kederli
Çizgiler belirmiş gül yanaklarında
Gülünce güller açan gamzelerin
Bir aşığın mezarı gibi derin soğuk

Kahkahaların vardı yürek hoplatan
Tebessüm kalmış geriye garip vehim
Sesindeki şakayık bırakmış yerin hüzne
Ne oldu sana kimler üzdü seni böyle

Teninde pembeliğin yerini solgunluk almış
Geriye o melekten bir enkaz kalmış
Güzelim melek gönlün solmuş sararmış
Belki de ömrünce adım adım canan ararmış.

Yavuz Selim PINARBAŞI