Kuşatılmış Yalnızlıklarımız

yalnizlik

Hepimiz bulunduğumuz toplumda kalabalıklar içerisinde yalnızları oynuyoruz. Şöyle bir düşünelim, bizlerle beraber olan yakınlarımızla neleri tam paylaşıyor ve nelerimiz yüzde yüz ortak. Kendimizi zaman zaman muhasebe ettiğimizde yol ayrımlarımız farklılıklarımız, zıtlıklarımız ne kadar çok.

Hayat ne kadar müşterek olsa da bizi biz yapan öz benliğimiz en yakınımızdakilerden bile farklılıklar gösterir. Öyle ki tek yumurta ikizlerinde dahi çok ama ayrılıklar bulunur. Bunları neden mi anlatıyorum içimizde bile gelgitler yaşarken hayatımızın her döneminde kişiliğimiz değişkenken, dünümüz yarınımıza benzemezken nasıl olur da bir başkasına benzeyebilir aynı davranabiliriz. Fıtri oluşumuz bunun ayrı olması gayet tabiidir.

Konumuz bizlerin birilerine veya birilerinin bizlere benzemesi, aynı düşünmesi değil yalnızlıklarımız boşlukta oluşumuzdur. İlk eylemimiz içsel duygularımızı geliştirerek dış aleme açılmak bizim dışımızdakilere ruh kapılarımızı aralamak olmalıdır. Zaman zaman kendimizle baş başa kaldığımızda tefekkürü sık yapmalı, şahsımıza çokça vakit ayırmalıyız. İç alemimizi keşfedebilirsek bizden ayrı insanlarla mukayese imkanı bulur farklılıkları minimize edip uzlaşmamız kolay olur. Bu şunun için faydalı olur; kendimize uygun sağlıklı yakınlar ve dostlar yumağı oluştururuz.

Kendisiyle barışık insanlar dış dünyayla çok rahat iletişime geçerler. Hoşgörü sabır bizde bulunursa ufkumuz açık dostluklarımız kalıcı hale gelir.

Dinlemesini, anlamasını, anlatması becerebilirsek uzlaşmamız kolay olur. Yalnız kalmamız bu şekilde ortadan kalkar. Kendimizi zorla çevremizden insanlardan tecrit etmeyelim. Biz nasıl hisseder, inanırsak yaşamımız o minval üzere gelişir.

Bu arada küçük bir sır vereyim; en olumsuz, karamsar anlarımızda bizi çok mutlu eden anlarımızı hatırlamak, olumsuz anlarımızın kısa hatta bir hafta süreceğine inanmak, ikrah getiren insanların dahi bir güzel yönünün muhakkak var olduğunu bilmek günümüzün, ömrümüzün güzel keyifli geçmesine sebep olacaktır.
Kendimize çevremize bir iyilik yapalım hayatı günümüzü zorlaştırmadan herkese elimizi uzatıp onlara gülümseyelim. Yaşamımızda ilk adım ve hamle bizden gelsin iyilik ,güzellik adına. Hep karşımızdakilerden beklemeyelim.

Sevip sevildiğimiz anlaşılır olduğumuz ve bol bol dostlarımız olan nice güzel günlere .

Saygılarımla

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir