Fakülte yıllarında çok sık hemen hemen haftada bir Eyüp Sultan’a ziyarete gider. o ulu mihmandarı tavaf eder, dua eder, rızasını alır ve huşu bulurdum. Bu benim hayat yorgunluğundan kaçış şeklimdi. Yine bir kış günü ikinci namazından ve vazife ifasına mutakiben, dış avluda güvercinlere yem atıyor, onların çift halinde birbirine kur yaparak yem yiyişlerini seyrederken yaşantım mücerret halinde sıyrılıp ikili hal almıştı. Caminin cümle kapısında onu fark ettiğimde, kalbim atmaya hayat durmaya başlamıştı. Kalbimin –inanın- atış sesini duymuştum. Hayatımda hiç olmadığım kadar cevval olup, tüm cesaretimi topu yeksan edip ona doğru hamle yaptım ve kendisine yem tabağını uzatıp ‘’pardon. Bu masum yavrucaklar, sizin elinizden beslenebilir mi?’’ dedim. Tebessüm etti. ’’Ben hayvanlardan çok çekinirim ama sizin için yem atayım’’ dedi.

Doğum günüm o gündü Mart 21 1994.